مقدمه

«اخلاق» در لغت جمع «خُلُق» و «خُلْق» مي‌باشد و به معناي صفت نفساني يا هيئت راسخه در نفس انساني است و با کلماتي مانند خوي، سجيه، طبع و خصلت مترادف مي‌باشد. در کتب انديشمندان تعاريف اصطلاحي مختلفي براي اين کلمه ارائه شده است که کاربردهاي اين کلمه را بيان مي‌کنند

براي فلسفه اخلاق نيز تعاريف مختلفي بيان شده است که قلمرو بحث اين علم، متناسب با تعاريف مختلف، تغيير مي‌کند، به عنوان مثال فلسفه اخلاق با تعريف و معناي عام، اخلاق توصيفي را نيز دربرمي‌گيرد و با تعريف خاص، اگر چه اخلاق توصيفي را دربرنمي‌گيرد؛ اما اخلاق هنجاري را شامل مي‌شود و فلسفه اخلاق با تعريف اخص، مساوي فرا اخلاق مي‌باشد.

فلسفه اخلاق به معناي اخص عهده‏‌دار تحقيق درباره مبادي علم اخلاق است. در علم اخلاق، چه كاري خوب و چه كاري بد است، مورد بررسي قرار مي‌گيرد؛ امّا فلسفه اخلاق، به سؤال‌هاي ذيل پاسخ مي‌دهد؟ منشأ خوب و بد چيست؟ ملاک تقسيم كارها به خوب و بد کدام است؟ و چرا كاري خوب و كار ديگري بد دانسته مي‏شود؟ فلسفه اخلاق درباره تحليل مفاهيم اخلاقي، واقع‌نمايي جملات اخلاقي و کارکرد آن‌ها بحث مي‌كند. ازاين‌رو فلسفه اخلاق، شاخه‌اي فلسفي است که درباره مبادي تصوري و تصديقي علم اخلاق بحث مي‌کند.

در حال به‌روزرساني اطلاعات